• صفحه نخست
• راگای مارو-بیهاج با اجرای راوی شانکار

این اجرا، بداهه نوازی راوی شانکار بر مبنای راگایی شامگاهی به نام مارو-بیهاج است. طبق معمول، در پس زمینه، یک جفت طبل (تابلا) و تمبور(ساز زمینه) سیتار را همراهی می کنند. راوی شانکار در مقدمه گفتاری ضبط این اجرا به معرفی الگوی راگا و تالا (سیکل ضربی) که مبنای این اجرا بوده اند می پردازد. شکل ملودیک بالارونده و پایین رونده راگای مارو -بیهاج چنین است:

تالا که با تابلا نواخته می شود، از 10 ضرب در قالب الگوی 3-2-3-2 تشکیل شده است. در مقدمه توضیحی ضبط این اجرا و نیز در خود قطعه، تشخیص ضرب ها چندان آسان نیست. 

هر ضرب اغلب به ضرب های ریزتری که طبل می نوازد تقسیم می شود و بیشتر آکسان ها نیز سر ضرب اجرا نمی شوند. اجرا با آلاپ، که یک مقدمه پر احساس و آزاد است، آغاز می شود که در آن تمبور با نواختن نت های تونیک و دومینانت الگوی راگا، سیتار را همراهی می کند. در این قسمت سیتارنواز با ریتمی آزاد و بدون ضرب یا وزنی منظم می نوازد. راوی شانکار با گشودن تدریجی الگوی ملودیک، عبارت های شاخص و صداهای مهم این راگا، حال و هوای کلی و سرشت آن را به شنونده منتقل می کند. نت های کشیده، تزیین های ریزپرده ای و خزش از یک صدا به صدایی دیگر در این قسمت فراوان است. راوی شانکار پس از شروع با گلیساندویی پایین رونده که بر سیم های همنوا می نوازد، ابتدا در بم ترین نت های ملودی و سپس رفته رفته در نت هایی زیرتر سیر می کند. در این اجرا، بخش مقدمه (آلاپ) حدود 2 دقیقه به درازا می کشد. (در برخی از اجراها ممکن است آلاپ حدود یک ساعت ادامه یابد.)

ورود طبل که تالا (الگوی ضربی) را می نوازد، نشانگر مرحله دوم این اجرا است. راوی شانکار به ارائه گات، عبارتی کوتاه و تصنیفی که بارها باز شنیده می شود، می پردازد. در میان برگشت های گات، بخش هایی طولانی تر و بداهه نوازانه می آیند. در ادامه، راوی شانکار با استفاده فزاینده از نت های چالاک و سیر در گستره های زیر و بم سیتار، هیجان می آفریند. این اجرا، جلوه ای تماشایی از هنر نوازندگی و تخیل موسیقیایی است. 

“تمامی محتوا مندرج در سایت متعلق به رسانه ریتم آهنگ می باشد و هرگونه کپی برداری با ذکر منبع بلامانع است.”